Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1648-1669

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΩΘΕΙ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ

(μα δεν σώθηκε)

Χάνδακας 1660 - 1669

τα τελευταία 9 χρόνια

(Της Καρολίνας Ποθουλάκη)

Κατά το 1660, η Γαλλία έστειλε 4.000 άνδρες για επικουρία των Ενετών. Οι Γάλλοι αποβιβάστηκαν στη Σούδα, εξήλθαν στον Αποκορώνα και κυρίευσαν το εκεί φρούριο. Μεταφέρθηκαν στην πεδιάδα της Κυδωνίας, οχυρώθηκαν στα Τσιγκαλαριά και επιχείρησαν να κυριεύσουν τα Χανιά. Ενθαρρυμένοι οι χωρικοί – οι οποίοι έφεραν βαριά τον τουρκικό ζυγό – κατέβησαν από τα χωριά και βοηθούσαν τους Γάλλους και τους Ενετούς πολεμώντας κατά των Τούρκων και καταστρέφοντας τούρκικους πύργους.

Μετά από πολλές αιματηρές συγκρούσεις από 25 Αυγούστου μέχρι 15 Σεπτεμβρίου, οι Γάλλοι και ο Μοροζίνης, εγκατέλειψαν τις επιχειρήσεις τους. Άφησαν δε τους χωρικούς στην εκδίκηση των Τούρκων και αναχώρησαν από την περιοχή. Οι Τούρκοι επανήλθαν στον Αποκορώνα συνέλαβαν δε και έκαψαν ζωντανούς εκατοντάδες χωρικούς.

Ούτε στο Χάνδακα οι Γάλλοι είχαν καλύτερη πορεία. Σε μια έξοδο κατέλαβαν το εχθρικό στρατόπεδο και παραδόθηκαν στη λαφυραγωγία, οι Τούρκοι όμως επέστρεψαν και τους έτρεψαν σε άτακτο φυγή. Αργότερα οι Γάλλοι προσβλήθηκαν από πανώλη και οι Ενετοί φρόντισαν να απαλλαγούν από τους συμμάχους αυτούς.

Το 1664 ο νέος Βεζίρης Αχμέτ Κυπριλής, πρότεινε στους Ενετούς να μοιράσουν το νησί, αφήνοντας στους Ενετούς το ανατολικό μέρος, αλλά οι Ενετοί δε δέχτηκαν.

Μετά τους Γάλλους, ο δούκας της Σαβοΐας έστειλε δύο επικουρικά συντάγματα υπό το μαρκήσιο Δε Βίλλα. Το στράτευμα αυτό ενώθηκε με άλλες δυνάμεις και το Μάρτιο του 1666 επιχείρησε την ανάκτηση των Χανίων, αλλά και αυτή η προσπάθεια απέτυχε, με αποτέλεσμα μεγάλες φθορές στα επικουρικά στρατεύματα, οπότε ο μαρκήσιος Δε Βίλλα αναγκάστηκε να μεταβεί στο Χάνδακα.

Ο Κυπριλής από την πείρα του κατάλαβε ότι η πολιορκία θα παρατεινόταν για πολλά χρόνια ακόμα, γι’ αυτό πρότεινε στο Φραγκίσκο Μοροζίνη, το 1667, να συνθηκολογήσουν, αλλά αυτή τη φορά οι παραχωρήσεις τους περιοριζόντουσαν μόνο στην πόλη του Χάνδακα. Οι Ενετοί δεν αποδέχτηκαν ούτε αυτήν την πρόταση και η πολιορκία εξακολούθησε με νέα σφοδρότητα.Ο Βεζίρης βλέποντας τη μακροχρόνια παράταση της πολιορκίας αποφάσισε να μεταβεί αυτοπροσώπως στο Χάνδακα και να αναλάβει τη διεύθυνση των πολεμικών επιχειρήσεων. Στις 3 Νοεμβρίου του 1666 αποβιβάστηκε στο νησί με νέα στρατεύματα συνοδευμένος από το διερμηνέα Παναγιώτη Νικούση.

Με συνεχείς επικουρίες ο στρατός των Τούρκων ανήλθε στους 70.000 άνδρες, ενώ η φρουρά του Χάνδακα αριθμούσε μόλις 9.000. Για το λόγο αυτό ο Μοροζίνης αναγκάστηκε να αποσπάσει 2.000 άνδρες από τα πληρώματα του στόλου, για να ενισχύσει τους πολιορκημένους και να ανακουφίσει τη φρουρά. Ο τοπικός πληθυσμός της νήσου όσο έβλεπαν τον κίνδυνο να αυξάνεται τόσο θερμότερα βοηθούσε το ενετικό στράτευμα. Μεταξύ των τότε Κρητικών μαχητών φημίζονταν οι τρεις Σφακιανοί αξιωματικοί Ζύμπης, Κάλαμος και Βάρσαμος.

Αλλά ο περιφημότερος από όλους τους Έλληνες μαχητές ήταν ο Σιναΐδης μοναχός, ο οποίος επανειλημμένως έκανε εξορμήσεις με σώμα μαχητών από ντόπιους, το οποίο είχε οργανώσει, κατά τα τελευταία έτη της πολιορκίας. Ο μαρκήσιος του Μομπρέι, ο οποίος είχε διαδεχτεί το μαρκήσιο Δε Βίλλα και ο οποίος είχε παραβρεθεί σε όλες τις περίφημες πολιορκίες της εποχής του, αποκάλεσε τον πόλεμο εκείνο γιγαντομαχία.

Ο Σουλτάνος είχε κατέλθει στην Ελλάδα για να βρίσκεται εγγύτερα του πολέμου. Πέντε πυροβόλα κανονιών και τρία βομβών βομβάρδιζαν συνεχώς ανελέητα το φρούριο. Από τις 10 Ιουνίου δεν πέρασε μέρα χωρίς πολεμικό επιχείρημα, είτε από τους πολιορκητές είτε από τους πολιορκούμενους. Από τις 22 Μαΐου μέχρι τις 18 Νοεμβρίου έγιναν 32 έφοδοι, 17 έξοδοι και ανατινάχτηκαν 18 υπόνομοι. Μέσα σε έξι μήνες από τη μεριά των πολιορκούμενων φονεύθηκαν 400 αξιωματικοί και 3.200 στρατιώτες, από δε τη μεριά των Τούρκων φονεύθηκαν πάνω από 20.000 άνδρες.

Ενώ όλα αυτά συνεβαίνανε στην ξηρά, δεν έλειψαν και οι θαλάσσιοι αγώνες, στους οποίους κυριαρχούσαν οι Ενετοί. Η πανώλη θέριζε το τουρκικό στρατόπεδο και απειλούσε να μεταδοθεί και στην πόλη. Η ενετική κυβέρνηση δεν έπαψε να ζητά βοήθεια από διάφορες ευρωπαϊκές αυλές και μόλις το 1669 ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ έστειλε 6.000 άνδρες υπό τους δούκες του Μποφόρ και του Ναβάλ. Στην πρώτη έξοδο που επιχείρησαν, παρά τις συμβουλές του Μοροζίνη, ετράπησαν σε φυγή και έχασαν 500 άνδρες οι οποίοι φονεύθηκαν από τους Τούρκους. Το ατύχημα αυτό απογοήτευσε τόσο τους Γάλλους, ώστε στις 21 Αυγούστου αναχώρησαν από το Χάνδακα.

(γκραβούρα απο έξοδο των πολιορκημένων)

οι φωτο ειναι απο το βιβλιο THE SIEGE OF VIENNA

EUROPE REPELS OTTOMANS)

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

ΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ

KOMMENO MΠΕΝΤΕΝΙ ''ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟ'' ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΣΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ............ ΙΩΑΝΝΙΤΕΣ ΥΠΠΟΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΛΟΙ ΒΕΝΕΤΟΙ ''SOLDATI'' OI YΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΟΥ

Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ

ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ

Κομμάτι του τείχους έπεσε και όρμησαν οι ορδές των Οθωμανών

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΛΒΕΤΟΙ ΚΡΑΤΌΥΝ ΤΟ ΠΡΟΜΑΧΏΝΑ

περιμένοντας την έφοδο

ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ ΚΟΙΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΤΙΑ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ - ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ

ΙΩΑΝΝΙΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ - ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ

ΣΤΟΛΕΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ

( από το site Pinterest και μουσεία)

ΣΤΟΛΕΣ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ

ΣΤΟΛΕΣ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΗΝ ΜΑΛΤΑΣ ΚΑΙ

ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΜΙΣΘΟΦΟΡΩΝ

ΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΣΤΡΑΤΩΝ

Μισθοφόροι και τακτικός στρατός από όλη την Ευρωπη

Γαλλια Γερμανια Σαβοια Ισπανια , Δαλματικές Ακτες

Ιταλοι........ Ελληνες , Κροάτες, Αλβανοι.... ενας Παγκόσμιος πόλεμος

εναντίον των Οθωμανών.

Οθωμανικό κράνος

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Fortezze Veneziane ΒΕΝΕΤΙΚΑ ΟΧΥΡΑ ΚΑΙ ΟΧΥΡΩΣΕ

Fortezze Veneziane  ΒΕΝΕΤΙΚΑ ΟΧΥΡΑ ΚΑΙ ΟΧΥΡΩΣΕΙΣ

απο https://venetocrazia.wordpress.com

Πρόκειται για τον όγδοο τόμο της σειράς «Patrimonio Veneto nel Mediterraneo» που εκδίδεται από τη Regione del Veneto. Ο επιμελητής ασχολείται με την άμυνα της βενετικής Δημοκρατίας και καταγράφει αναλυτικά, τα σχέδια αμυντικών κατασκευών που φυλάσσονται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Treviso και αφορούν όλη τη βενετική επικράτεια, από τα δυτικά σύνορα του κράτους έως τους πιο μακρινούς τόπους του Stato da Mar. Η χρονική περίοδος που καλύπτουν τα σχέδια εκτείνεται από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα. Της περιγραφής των χαρτών προηγείται εκτενής εισαγωγή.

spinalogka

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1648-1669: ΡΟΔΟΣ - ΧΑΝΔΑΚΑ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

ΡΟΔΟΣ - ΧΑΝΔΑΚΑ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ

ΤΕΙΧΗ ΡΟΔΟΥ -  ΤΕΙΧΗ ΧΑΝΔΑΚΑ

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ

Παρατηρώντας κανείς τους προμαχώνες των τειχών της Ρόδου :

τα οποια ξεκινησαν το (1421-1437) επί ηγεσίας του Μεγάλου Μάγιστρου Antonio Fluvian de Riviere μέχρι το 1521 ,που έπεσε το νησί στους Οθωμανούς

και τους  προμαχώνες του Χάνδακα  :

Οι οποίοι ξεκίνησαν το 1462 και διήρκεσε περισσότερο από έναν αιώνα. Τα αρχικά σχέδια ήταν του μηχανικού Καμποφρεγκόζο, αλλά στην πορεία χρησιμοποιήθηκαν σχέδια του ικανότατου μηχανικού Michel Sammicheli.

ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

ΣΕ  ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΥΡΟΒΟΛΩΝ ΟΠΛΩΝ , (ΠΟΥ ΑΠΟ ΛΙΘΗΝΑ ΒΛΗΜΑΤΑ, ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΑ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΚΑΙ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ)

Οι παλιοί προμαχωνες της Ροδου ηταν στρογγυλοι και χαμηλοι ενω του Χανδακα μεγαλοι και καρδιοσχημοι.....

To Προμαχωνικό Σύστημα των Ενετικών τειχών

Προμαχώνας Αγίου Ανδρέαη διάρκεια της πολιορκίας πόλεων.Τα υπάρχοντα οχυρωματικά έργα δεν επαρκούσαν πλέον και αυτό οδήγησε στην κατάλληλη διαφοροποίηση των οχυρώσεων των πόλεων.Ο νέος τρόπος οχύρωσης που επινοήθηκε ονομάστηκε "προμαχωνικό σύστημα". Στην περίπτωση του Χάνδακα, ήδη απο τον "Αύγουστο του 1462 οι πολίτες ζήτησαν απο τη Βενετική Γερουσία να εγκρίνει την οχύρωση των προαστίων για προστασία..." μια και "...ο μεσαιωνικός οχυρός περίβολος"ήταν" ανίκανος και ακατάλληλος στις νέες απαιτήσεις...".^[5] Έτσι δημιουργήθηκαν οι παρακάτω προμαχώνες:

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΠΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

http://www.cretanbeaches.com/el/ιστορία-της-κρήτης/φρούρια-και-κάστρα-στην-κρήτη/πύργοι-και-επαύλεις-στην-κρήτη?start=40

Η ανέγερση πύργων αποτέλεσε ένα από τα οχυρωματικά μέτρα που έλαβαν οι εκάστοτε κατακτητές της Κρήτης (κυρίως Ενετοί και Τούρκοι) για να ισχυροποιήσουν την επικυριαρχία τους στο νησί και να προστατευτούν από τα συνεχή επαναστατικά κινήματα των Κρητικών. Πύργους έκτισαν κι οι Βυζαντινοί την περίοδο 961-1204μΧ, για να προστατεύσουν το θέμα (επαρχία) τους από τις ληστρικές επιδρομές των πειρατών.

Ο Πύργος ήταν ένα ψηλό οικοδόμημα θεμελιωμένο πάνω σε ισχυρή βάση, που χρησιμοποιούνταν κυρίως για αμυντικούς σκοπούς. Το σχήμα του ήταν κυκλικό, ημικυκλικό, τετραγωνικό ή πολυγωνικό. Πύργοι κτίζονταν πολλές φορές στην εξωτερική πλευρά των τειχών ενός κάστρου, κοντά στις πύλες του και στις γωνίες των φρουρίων.

Εδώ θα ασχοληθούμε με τους μεμονωμένους πύργους που είχαν κατασκευαστεί κυρίως στο εσωτερικό του νησιού και στόχευαν στην επιβολή των κατακτητών πάνω στον Κρητικό λαό, αλλά και με λίγους πύργους που ήταν κτισμένοι στις ακτές που είχαν σκοπό την εποπτεία της θάλασσας και να προειδοποιούν τους κατοίκους για εξωτερικούς εχθρούς. Αυτοί οι παραθαλάσσιοι πύργοι λέγονταν προειδοποιητικοί (torrete di aviso). Οι Ενετοί το 1573 σχεδίαζαν να κτίσουν πολλούς πύργους torrete di aviso σε όλες τις ακρογιαλιές, σε αποστάσεις που θα είχαν οπτική επαφή. Οι πύργοι αυτοί ήταν πολυώροφοι και οδηγούσαν από όροφο σε όροφο με κινητές ξύλινες σκάλες.

Ενώ τα κάστρα, φρούρια και καστέλια αποτελούσαν δημόσια κτίρια και ανεγείρονταν με δημόσια δαπάνη και με τις αγγαρείες του ντόπιου πληθυσμού, οι πύργοι ήταν κτίρια μικρότερα που κτίζονταν κυρίως από μεμονωμένα άτομα ή οικογένειες φεουδαρχών με αγγαρείες ή με δικά τους έξοδα. Ήταν δηλαδή ιδιόκτητοι και μεταβιβάζονταν στους απογόνους τους. Γι’ αυτό σε εμφανές μέρος, συνήθως πάνω από το ανώθυρο της κεντρικής εισόδου, έφεραν το οικόσημο της οικογένειας που αποτελούσε και την ταυτότητα του πύργου. Έτσι, αρχικά η συστηματική ανέγερση πύργων έγινε από τους ενετούς φεουδάρχες και ύστερα από τους Τούρκους Μαλικιαναγάδες.

Επίσης, στο παρόν εδάφιο θα αναφερθούμε σε κτίρια τα οποία δεν έχουν τα χαρακτηριστικά των αμυντικών πύργων, αλλά ήταν οι πολυτελείς επαύλεις που διέμεναν οι άρχοντες των χωριών. Οι πύργοι, όπως έχει επικρατήσει να λέγονται, είχαν διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να καλύπτουν τις οικιστικές ανάγκες των φεουδαρχών, αλλά παράλληλα προσέφεραν και διάφορες διοικητικές και στρατιωτικές υπηρεσίες. Ήταν γνωστές ως επαύλεις, κονάκια, σεράγια, που έπαιζαν κι αυτά το ρόλο του πύργου.

Σύμφωνα με ιστορικά έγγραφα ο αριθμός των πύργων ανά επαρχία ήταν: Επαρχία Σητείας 22, Μεραμπέλου 16, Ιεράπετρας 15, Πεδιάδας 24, Ρίζου 4, Καιρουργίου 9, Πυργιώτισσας 7. Αυτός ο αριθμός εκτοξεύθηκε μετά το 1869, όταν οι Τούρκοι έκτισαν πάρα πολλούς δημόσιους πύργους σε όλη την Κρήτη (κουλέδες), οι οποίοι αναλύονται σε ξεχωριστή ενότητα. Οι περισσότεροι από τους πύργους δεν υπάρχουν πλέον, καθώς καταστράφηκαν από την μανία των επαναστατημένων Κρητικών.

Ο Πύργος των Γιαννακάκηδων στον Μουζουρά

(1 Ψήφος)

Ο πύργος του Μουζουρά είναι ένα τριώροφο αμυντικό οικοδόμημα της βενετοκρατίας ή το πιθανότερο της πρώιμης τουρκοκρατίας, που σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση.Ο πύργος έχει κτιστεί με την ίδια αρχιτεκτονική με τους πύργους στις γωνίες της οχύρωσης της μονής Γουβερνέτου κι είναι ένας απ’ τους ελάχιστους που σώζονται.