ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑΛΟ  ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΦΤΕΙ........
                                  ''ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ     '''

ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΟΧΥΡΩΣΗΣ  ΚΑΙ ΓΚΡΑΒΟΥΡΑ ΤΗΣ ΦΟΡΤΕΤΣΑΣ.( το Ρέθυμνο δεν είχε μεγάλη οχύρωση γυρω απο την πόλη,οπότε έπεσε εύκολα στους Τούρκους)

Τον Οκτώβριο του 1646 αρχίζει η πολιορκία του Ρεθύμνου. Επιστολή γραμμένη στα ελληνικά, ρίχτηκε από το τουρκικό στρατόπεδο, δεμένη σε βέλος και η οποία καλούσε τους Ρεθεμνιώτες να παραδοθούν. Συμβούλευε δε τους ντόπιους να καταθέσουν τα όπλα, λέγοντάς τους, ότι ερχόντουσαν με σκοπό την απελευθέρωσή τους από τους Ενετούς.

Η πανώλη αποδεκάτιζε τους πολιορκημένους Ρεθεμνιώτες. Στις 10 Οκτωβρίου οι Τούρκοι όρμησαν στην πόλη του Ρεθύμνου. Ακολούθησε σφαγή και αιχμαλωσία. Τότε αιχμαλωτίστηκαν και οι κόρες του Παπά Βορρά. Οι κάτοικοι περίτρομοι έφευγαν προς το φρούριο της Φορτέτζας, μεταφέροντας μαζί τους αρρώστους και τραυματίες, ενώ ο Ανδρέας Κορνάρος έπεσε ηρωικότατα χτυπημένος στην καρδιά.

Η Φορτέτζα άντεξε τον αδιάλειπτο βομβαρδισμό των Τούρκων μέχρι τις 3 Νοεμβρίου. Στο διάστημα αυτό πολλοί απεβίωσαν από την πανώλη και τα πτώματά τους ριχνόντουσαν κάτω από τα τείχη. Μετά από συμβουλή του Λατίνου επισκόπου, ο διοικητής παρέδωσε το φρούριο δια συνθήκης. Οι περισσότεροι κάτοικοι μετανάστευσαν στο Μεγάλο Κάστρο δια ξηράς και θαλάσσης, εγκαταλείποντας τα σπίτια τους παρά τις προτροπές του Πασά. Η άλωση των Χανίων τους είχε διδάξει την αξία των τούρκικων υποσχέσεων.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΦΤΕΙ......ΤΑ    '' ΧΑΝΙΑ''

Στις 23 Ιουνίου του 1645 οι Οθωμανοί αποβιβάζονται στην Κρήτη, ενώ οι Ενετοί παρακολουθούσαν έκπληκτοι, με την άμυνα των κάστρων ανέτοιμη, καθώς είχε παραμεληθεί λόγω της μακροχρόνιας ειρήνης και της οικονομικής παρακμής της Γαληνοτάτης. Η Γαληνότατη αντέδρασε αποστέλλοντας 2.500 στρατιώτες, αρχικά, και ζητώντας από τον Πάπα και την Τοσκάνη υπόσχεση υποστήριξης όταν χρειαστεί. Έως το 1648, το 40% των κάτοικων της υπαίθρου είχε εξοντωθεί από τον οθωμανικό στρατό^[5], ενώ οι πόροι του νησιού χρησιμοποιούνταν για την συντήρησή του. Έως το 1677, ο πληθυσμός της Κρήτης από 260.000 που ήταν πριν τον πόλεμο, έπεσε στις 80.000^[6]. H Κρητική αναγέννηση είχε περάσει στην ιστορία.

Παρά τις προσπάθειες των ενετών να ενισχύσουν την άμυνα του νησιού ώστε να αντέξει σε πιθανή τουρκική επίθεση, το μέλλον του ήταν προδιαγραμμένο.

 Οι Τούρκοι καταβάλλουν έντονες προσπάθειες να κυριαρχήσουν στην, πολύτιμη για τον έλεγχο της Μεσογείου, Κρήτη. Μετά από μια ρευστή περίοδο που συνοδεύεται από επιδρομές, λεηλασίες διπλωματικές και άλλες ενέργειες, αρχίζει τελικά το 1645 η εκστρατεία κατάληψης της Κρήτης από τους Τούρκους.

Τον Ιούνιο του 1645 ο Γιουσούφ Πασάς αποβιβάζει 50.000 στρατό στα Μεσόγεια Κισάμου και στο Κολυμπάρι και πολιορκεί το φρούριο της νησίδας Θεοδωρού. Στις 15 Ιουνίου 1645 αρχίζει η πολιορκία της πόλης των Χανίων που πέφτει μετά από 57 ημέρες, τον Αύγουστο του 1645.

(απο:http://www.chania.gr/city/history-city/early-othoman.html_)

   
 ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ                                                    ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

(αεροφωτογραφία μέσα απο το google earth , τραβηγμένη και σχεδιασμενη απο μένα) και γραβουρα του 17 αιωνα (απο cretalive.gr)


Ιστορία των μαχών!
===============

 Ο φρούραρχος Θοδώρου – Βλάσιος Ιουλιάνης, βλέποντας ότι ήταν αδύνατο να αντισταθεί αποσύρθηκε στο πιο οχυρωμένο τμήμα του φρουρίου, το οποίο και ανατίναξε, σκοτώνοντας μαζί και τους επιτιθέμενους Τούρκους. Ακολούθησε έφοδος στις 27 Ιουλίου, όπου οι Τούρκοι κατεδάφισαν μέρος του τείχους του Αγίου Δημητρίου, όρμησαν στην πόλη όπου ακολούθησαν σφαγές και έφτασαν μέχρι το ναό του Αγίου Φραγκίσκου. Εκεί, όμως, τους αναχαίτισε ένας Έλληνας – απλός τεχνίτης – ο οποίος φόνευσε τον ηγέτη της εφόδου.

Δείλιασαν οι Οθωμανοί, αναθάρρησαν οι χριστιανοί, τους καταδίωξαν και πολλούς κατέσφαξαν, μέχρι που οι Οθωμανοί οπισθοδρόμησαν πίσω απ’ τα τείχη. Οι μάχες συνεχίστηκαν. Ο στόλαρχος Αντώνιος Καπέλος, μην μπορώντας να ανταπεξέλθει έναντι των ασυγκρίτως υπερτερούντων εχθρών, έμεινε άπραγος στον κόλπο της Σούδας. Ακολούθησε μια έφοδος στις 6 Αυγούστου και η τελευταία στις 17 Αυγούστου, όπου επί 7 ώρες μάχονταν λυσσωδώς επί των τειχών των γενναίων Ελλήνων.

Η τελευταία αυτή έφοδος εξάντλησε τους Έλληνες και ανάγκασε τον Κορνάρο να συνθηκολογήσει. Η πολιτεία καταλήφθηκε και οι Οθωμανοί έδωσαν το στίγμα της βαρβαρότητας τους. Οι ναοί μετατράπηκαν σε τζαμιά, εικόνες και λείψανα ρίχτηκαν στη θάλασσα, οι κάτοικοι κακοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως, γυναίκες στάλθηκαν σε χαρέμια στην Κωνσταντινούπολη, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του Πατελάρου.

Το μήνυμα της απόβασης των Τούρκων στην Κρήτη, τάραξε τη Βενετία. Η Σύγκλητος πρότεινε να παραδοθεί το νησί στους Τούρκους, ωστόσο επικράτησε το ενετικό φιλότιμο. Εισφορές και στρατολογίες όπλισαν τα υπάρχοντα πλοία, προστέθηκαν και 20 επικουρικές γαλέρες, σταλμένες από ευρωπαϊκές δυνάμεις, των οποίων ζήτησε τη συνδρομή η Σύγκλητος.

Ο Καπέλος αποσύρθηκε στη Σητεία, ενώ οι Τούρκοι πολιορκούσαν στενά το φρούριο της Σούδας. Τα χωριά του Ρεθύμνου αιχμαλωτίζονται και καταστρέφονται

(/averoph.wordpress.com/)

Υπόβαθρο του πολέμου - Η αφορμή

        Υπόβαθρο του πολέμου -  Η αφορμή

Οι Ενετοί στις αρχές του 1600 χειρίζονταν την επιθετική Οθωμανική αυτοκρατορία με μεγάλη προσοχή ώστε να μην προκαλέσουν^[1]. Η στρατηγική θέση της Κρήτης με το ισχυρότερο φρούριο της μεσογείου της εποχής, τα πολλά λιμάνια και τα εύφορα εδάφη, ήταν ένα πολύ δελεαστικό έπαθλο. Η Κρήτη βρισκόταν σε έναν κλοιό από ισλαμικές κτήσεις για αιώνες και μόνο η θάλασσα την κρατούσε ακόμα ασφαλή. Ο τριακονταετής πόλεμος στο εσωτερικό της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η ανακάλυψη της Αμερικής και των νέων εμπορικών δρόμων, είχε αποδυναμώσει οικονομικά την άλλοτε θαλασσοκράτειρα Γαληνότατη, γι’ αυτό και δεν κατάφερε ποτέ κατά την διάρκεια του πολέμου να αποκόψει τον ανεφοδιασμό στα στενά των Δαρδανελίων, καθώς δεν είχαν ποτέ αρκετά πλοία. Είναι γνωστό σήμερα ότι η Βρετανία έπαιξε το ρόλο της υπέρ των Οθωμανών μεταφέροντας στρατιώτες στην Κρήτη όταν ο οθωμανικός στόλος αδυνατούσε^[2] καθώς η Βενετία αν και αποδυναμωμένη, ήταν ακόμα μεγάλος αντίπαλος στο θαλάσσιο εμπόριο^[1]. Mε αυτόν τον τρόπο η Βρετανία ακύρωσε τον θρησκευτικό και πολιτισμικό χαρακτήρα που ήθελε να δώσει ο Πάπας σε αυτόν τον πόλεμο.

Η αφορμή

Χάρτης της Κρήτης, της εποχής της αναγέννησης, κατασκευασμένος με περίπλου.

Το 1644 οι ιππότες της Μάλτας έδωσαν την αφορμή για τον μεγάλο πόλεμο.^[3] Συγκεκριμένα, οι ιππότες επιτέθηκαν σε μουσουλμάνους προσκυνητές που πραγματοποιούσαν την διαδρομή Κωνσταντινούπολη - Αλεξάνδρεια, με τελικό προορισμό την Μέκκα. Μεταξύ των προσκυνητών υπήρχαν και μέλη της οθωμανικής διοίκησης. Οι ιππότες της Μάλτας με τα λάφυρα από την επίθεση, κατέφυγαν σε έναν μικρό όρμο στην νότια Κρήτη. Αυτή η πληροφορία ήταν αρκετή για τους Οθωμανούς να κατηγορήσουν ανοιχτά την γαληνότατη για την επίθεση, η οποία αρνιόταν κάθε ανάμιξη^[4]. Ενώ οι Οθωμανοί φέρονται να γύρευαν αφορμή να εισβάλουν στην Κρήτη, προηγούμενα σοβαρά επεισόδια μεταξύ Βενετίας και οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν κατέληξαν με των ίδιο τρόπο. Αυτό δείχνει τον θυμό που προκάλεσε το συγκεκριμένο περιστατικό στην πύλη, καθώς οι περισσότεροι των προσκυνητών που σκοτώθηκαν ήταν γυναικόπαιδα. Στης 30 Απριλίου του 1645, 416 πλοία με 50.000 στρατιώτες κατέπλευσαν από τα Δαρδανέλια με προορισμό το Ναβαρίνο της Πελοποννήσου, αφήνοντας να εννοηθεί στο διπλωματικό τραπέζι ότι ο τελικός προορισμός ήταν η μικρή άγονη και μακρινή Μάλτα.

23 Ιουνίου 1645  Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ


Ο Πάπας είπε τότε "Στείλτε στρατιώτες, πλοία και εφόδια, υπερασπιστείτε τον Χριστιανισμό". Η πολιορκία του Χάνδακα ήταν η μακρότερη στην ιστορία. Ο λόρδος Βύρων υποκριτικά χαρακτήρισε τον Χάνδακα "αντίπαλο δέος της Τροίας".

Ημερομηνία	23 Ιουνίου 1645 - 5 Σεπτεμβρίου 1669
Τόπος	Κρήτη
Έκβαση	Νίκη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας
Εμπλεκόμενες πλευρές
Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Φραντσέσκο Μοροζίνι Σουλτάνος Ιμπραήμ Α', Μωάμεθ Δ'
Απώλειες
70.000 στην πλειοψηφία άμαχος πληθυσμός της Κρήτης 70.000 στρατιώτες

Κρητικός πόλεμος του 1645 – 1669 γνωστός και ως ο μεγάλος Κρητικός πόλεμος, καλείται η αναμέτρηση μεταξύ της δημοκρατίας της Βενετίας και των χριστιανικών δυνάμεων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και των φίλων προς αυτήν ισλαμικών κρατών. Έλαβε χώρα κυρίως έξω από τα τείχη του Χάνδακα αλλά και σε ολόκληρο το νησί και τις θάλασσες γύρω από την Κρήτη. Ήταν η τελευταία μεγάλη σύρραξη μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού.

Ο Πάπας είπε τότε "Στείλτε στρατιώτες, πλοία και εφόδια, υπερασπιστείτε τον Χριστιανισμό". Η πολιορκία του Χάνδακα ήταν η μακρότερη στην ιστορία. Ο λόρδος Βύρων υποκριτικά χαρακτήρισε τον Χάνδακα "αντίπαλο δέος της Τροίας".
Όλα τα κάστρα και οι μεγάλες πόλεις καταλήφθηκαν από τούς Οθωμανούς τον πρώτο χρόνο του πολέμου, το φρούριο του Χάνδακα αντιστάθηκε
 αποτελεσματικά και συνέχισε να αντιστέκεται για τα επόμενα 25 χρόνια^[1], οι περιοχές της ενδοχώρας θα καταλειφθούν πολύ αργότερα, ενώ ορισμένες σύμφωνα με την παράδοση δεν καταλείφθηκαν ποτέ.

Μετά από τις πρώτες αποτυχημένες επιχειρήσεις των Οθωμανών στον Χάνδακα και οι δυο πλευρές στράφηκαν στην αποκοπή των γραμμών ανεφοδιασμού του αντίπαλου. Έτσι ο πόλεμος απλώθηκε σε ολόκληρο το νησί και στις θάλασσες γύρω από την Κρήτη και το Αιγαίο.



(κείμενο και εικόνα απο την wikipedia)

Μάχες στα κάστρα του Χάνδακα

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΑΧΗΣ ΣΤΑ ΚΑΣΤΡΑ

( η φωτο δανεισμένη απο το περιοδικό

 ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Η παράδοση του Χάνδακα

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1669 μετά από 465

χρόνια κατοχής και είκοσι δύο χρόνια 

πολιορκίας, το λάβαρο του Αγίου Μάρκου 

κατέβηκε οριστικά από το φρούριο του Χάνδακα.

Τα μεσάνυχτα της 26ης Σεπτεμβρίου οι Βενετοί 

κατέβασαν από τον προμαχώνα Μαρτινέγκο τον 

μεγάλο σταυρό. Την επόμενη το πρωί,

27 Σεπτεμβρίου 1669, 

έγινε η επίσημη τελετή παράδοσης του Χάνδακα 

στους Τούρκους.

ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ GOOGLE EARTH

ΤΟΝ ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ ΜΕ ΣΗΜΕΙΟΜΕΝΕΣ

ΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΟΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΜΑΧΕΣ (Η ΦΩΤΟ ΚΑΙ Η

ΣΗΜΕΙΙΩΣΗ  ΑΠΟ ΜΕΝΑ)