ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΦΤΕΙ......ΤΑ    '' ΧΑΝΙΑ''

Στις 23 Ιουνίου του 1645 οι Οθωμανοί αποβιβάζονται στην Κρήτη, ενώ οι Ενετοί παρακολουθούσαν έκπληκτοι, με την άμυνα των κάστρων ανέτοιμη, καθώς είχε παραμεληθεί λόγω της μακροχρόνιας ειρήνης και της οικονομικής παρακμής της Γαληνοτάτης. Η Γαληνότατη αντέδρασε αποστέλλοντας 2.500 στρατιώτες, αρχικά, και ζητώντας από τον Πάπα και την Τοσκάνη υπόσχεση υποστήριξης όταν χρειαστεί. Έως το 1648, το 40% των κάτοικων της υπαίθρου είχε εξοντωθεί από τον οθωμανικό στρατό^[5], ενώ οι πόροι του νησιού χρησιμοποιούνταν για την συντήρησή του. Έως το 1677, ο πληθυσμός της Κρήτης από 260.000 που ήταν πριν τον πόλεμο, έπεσε στις 80.000^[6]. H Κρητική αναγέννηση είχε περάσει στην ιστορία.

Παρά τις προσπάθειες των ενετών να ενισχύσουν την άμυνα του νησιού ώστε να αντέξει σε πιθανή τουρκική επίθεση, το μέλλον του ήταν προδιαγραμμένο.

 Οι Τούρκοι καταβάλλουν έντονες προσπάθειες να κυριαρχήσουν στην, πολύτιμη για τον έλεγχο της Μεσογείου, Κρήτη. Μετά από μια ρευστή περίοδο που συνοδεύεται από επιδρομές, λεηλασίες διπλωματικές και άλλες ενέργειες, αρχίζει τελικά το 1645 η εκστρατεία κατάληψης της Κρήτης από τους Τούρκους.

Τον Ιούνιο του 1645 ο Γιουσούφ Πασάς αποβιβάζει 50.000 στρατό στα Μεσόγεια Κισάμου και στο Κολυμπάρι και πολιορκεί το φρούριο της νησίδας Θεοδωρού. Στις 15 Ιουνίου 1645 αρχίζει η πολιορκία της πόλης των Χανίων που πέφτει μετά από 57 ημέρες, τον Αύγουστο του 1645.

(απο:http://www.chania.gr/city/history-city/early-othoman.html_)

   
 ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ                                                    ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

(αεροφωτογραφία μέσα απο το google earth , τραβηγμένη και σχεδιασμενη απο μένα) και γραβουρα του 17 αιωνα (απο cretalive.gr)


Ιστορία των μαχών!
===============

 Ο φρούραρχος Θοδώρου – Βλάσιος Ιουλιάνης, βλέποντας ότι ήταν αδύνατο να αντισταθεί αποσύρθηκε στο πιο οχυρωμένο τμήμα του φρουρίου, το οποίο και ανατίναξε, σκοτώνοντας μαζί και τους επιτιθέμενους Τούρκους. Ακολούθησε έφοδος στις 27 Ιουλίου, όπου οι Τούρκοι κατεδάφισαν μέρος του τείχους του Αγίου Δημητρίου, όρμησαν στην πόλη όπου ακολούθησαν σφαγές και έφτασαν μέχρι το ναό του Αγίου Φραγκίσκου. Εκεί, όμως, τους αναχαίτισε ένας Έλληνας – απλός τεχνίτης – ο οποίος φόνευσε τον ηγέτη της εφόδου.

Δείλιασαν οι Οθωμανοί, αναθάρρησαν οι χριστιανοί, τους καταδίωξαν και πολλούς κατέσφαξαν, μέχρι που οι Οθωμανοί οπισθοδρόμησαν πίσω απ’ τα τείχη. Οι μάχες συνεχίστηκαν. Ο στόλαρχος Αντώνιος Καπέλος, μην μπορώντας να ανταπεξέλθει έναντι των ασυγκρίτως υπερτερούντων εχθρών, έμεινε άπραγος στον κόλπο της Σούδας. Ακολούθησε μια έφοδος στις 6 Αυγούστου και η τελευταία στις 17 Αυγούστου, όπου επί 7 ώρες μάχονταν λυσσωδώς επί των τειχών των γενναίων Ελλήνων.

Η τελευταία αυτή έφοδος εξάντλησε τους Έλληνες και ανάγκασε τον Κορνάρο να συνθηκολογήσει. Η πολιτεία καταλήφθηκε και οι Οθωμανοί έδωσαν το στίγμα της βαρβαρότητας τους. Οι ναοί μετατράπηκαν σε τζαμιά, εικόνες και λείψανα ρίχτηκαν στη θάλασσα, οι κάτοικοι κακοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως, γυναίκες στάλθηκαν σε χαρέμια στην Κωνσταντινούπολη, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του Πατελάρου.

Το μήνυμα της απόβασης των Τούρκων στην Κρήτη, τάραξε τη Βενετία. Η Σύγκλητος πρότεινε να παραδοθεί το νησί στους Τούρκους, ωστόσο επικράτησε το ενετικό φιλότιμο. Εισφορές και στρατολογίες όπλισαν τα υπάρχοντα πλοία, προστέθηκαν και 20 επικουρικές γαλέρες, σταλμένες από ευρωπαϊκές δυνάμεις, των οποίων ζήτησε τη συνδρομή η Σύγκλητος.

Ο Καπέλος αποσύρθηκε στη Σητεία, ενώ οι Τούρκοι πολιορκούσαν στενά το φρούριο της Σούδας. Τα χωριά του Ρεθύμνου αιχμαλωτίζονται και καταστρέφονται

(/averoph.wordpress.com/)