Το Φρούριο Αγ.Δημητρίου

ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ    ' ' ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ''

ΕΝΑ ΑΠΟ ΠΙΟ ΠΡΟΣΒΛΗΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ''ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ''(ΠΟΡΟΣ)

ΣΤΗ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΤΑΝ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΥΣ ΕΠΙΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ,ΟΠΩΣ  Η

''ΚΡΕΠΑΤΟΡΕ'' ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΛΙΨΗ

(ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗΣ ΤΩΝ ΑΜΥΝΟΜΕΝΩΝ ΕΚΕΙ)

Οι τελευταίες μέρες του Χάνδακα

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ
Μια φανταστική αφήγηση του conte Stavro Mudufari

(απο το περιοδικό Στιγμές) ενα πολυ ωραιο ιστορικο φανταστικό
μινι αφηγημα του Στρ.Μουντουφάρη)

http://stigmes.gr/gr/grpages/articles/handaka.htm

Χάνδακας 2 Ιουνίου 1669 

Ο ήλιος ξεπρόβαλλε για άλλη μια φορά πάνω από τη λαβωμένη πόλη και εγώ αναρωτιέμαι αν αυτή η μέρα που μόλις ξεκινά θα είναι η τελευταία... Πόσες φορές στα 22 αυτά χρόνια δεν έχω κάνει την ίδια ερώτηση στον εαυτό μου. Πόσες φορές δεν είδα το τέλος να έρχεται τόσο κοντά και ν απομακρύνεται ξαφνικά και απρόσμενα δίνοντας παράταση ζωής σε ένα βέβαιο πια ετοιμοθάνατο κάστρο.
Χθες στη Λότζια όλοι οι Ευγενείς συζητούσαν για το επερχόμενο τέλος και άρχισαν δειλά δειλά να σκέφτονται τον τρόπο με τον οποίο θα φύγουν από το Χάνδακα... Οι πολεμικές επιχειρήσεις μαίνονται σε όλα τα μέτωπα με όλο και μεγαλύτερη μανία. Οι μάχες κάτω από την πόλη, στις στοές που σκάβουν αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι καθημερινά, δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό. Και το αίμα ρέει άφθονο πάνω στα μεγαλόπρεπα τείχη του πάλαι ποτέ κραταιού Χάνδακα που ζει πια τις τελευταίες του μέρες και νύκτες.
Ψίθυροι απ άκρου σ άκρου της πόλης κάνουν λόγο για μυστικές διαπραγματεύσεις του Μοροζίνι με σκοπό να διασώσει τα πολύτιμα κειμήλια του Χάνδακα, τα αρχεία της Γαληνοτάτης και να εξασφαλίσει την διαφυγή των κατοίκων. Και οι ψίθυροι αυτοί είναι επίμονοι και ανησυχητικοί.... Γιατί ο Φραντσέσκο Μοροζίνι ποτέ δεν μίλησε για το επερχόμενο τέλος, ελπίζοντας στην σωτήρια επέμβαση των Χριστιανικών δυνάμεων. 

 

Χάνδακας 18 Ιουνίου 1969
Ο απόρθητος Χάνδακας λυγίζει. Ο λέοντας της Γαληνοτάτης λαβωμένος κοιτά απελπισμένος το πέλαγος από την Rocca al mare ⁽¹⁾  ζητώντας βοήθεια από τις Χριστιανικές δυνάμεις. Και η βοήθεια αυτή φαίνεται ότι έρχεται επιτέλους. Χθες ο Γενικός προβλέπτης μου εμπιστεύθηκε ότι ο Duc de Νavaille βρίσκεται κοντά στις ακτές της  Candia 

Ο Γάλλος στρατηγός συνοδεύεται από το ναύαρχο Francois de Vendom,  Δούκα του Βeaufort και τους στρατηγούς Colbert και  Βresse. Η στρατιά που διοικούν αποτελείται από 6.000 άνδρες.
Είναι η τελευταία λύση για να σωθεί το στολίδι της Μεσογείου από τους Τούρκους που έχουν βάψει με αίμα τα πανίσχυρα τείχη της πόλης και ολόκληρο το νησί. Ο  Μοrosini χαμογελά.
Είναι από τις σπάνιες φορές που τον βλέπω να αισιοδοξεί για τη μοίρα του Χάνδακα. Από τα παράθυρα της Loggia κοιτά το πέλαγος. Το ίδιο και εγώ.
Ισως τελικά πάνε όλα καλά. Ισως η πόλη σωθεί. Το ελπίζω....

Χάνδακας 26 Ιουνίου 1669
Ο θρήνος ακούγεται απ άκρου σ άκρου στο Χάνδακα. Οι καπνοί έχουν σκεπάσει τον βαθυγάλανο ουρανό και το αίμα ρέει σαν ποτάμι στον προμαχώνα Σαμπιονάρα. 

Οι χριστιανικές δυνάμεις καταστράφηκαν το ξημέρωμα σβύνοντας μια μια τις τελευταίες ελπίδες που είχαν απομείνει. Το σχέδιο του Δούκα του Νavaille και του Δούκα Μποφώρ ήταν καλά οργανωμένο. Εξόρμησαν με τις δυνάμεις τους στα υψώματα της Χρυσοπηγής και διάσπασαν τις Τουρκικές θέσεις σκορπώντας τον πανικό στους εχθρούς. 

Η μοίρα όμως είχε το δικό της σχέδιο. Κανείς δεν κατάλαβε πως μια από τις αποθήκες πυρομαχικών που βρισκόταν εκεί εξερράγη. Ηταν τόσο ξαφνικό και απρόσμενο που χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν βρέθηκαν παγιδευμένοι στον καλοφτιαγμένο ιστό του πανικού και του αίματος. 

Απ αυτή την τρομακτική έκρηξη σκοτώθηκαν πάνω από 500 Γάλλοι και γύρω στους 250 αξιωματικούς όπως μου είπε ο Δούκας Αquadetro ⁽³⁾ που πήγε στον τόπο της τραγωδίας. Η μεγαλύτερη όμως απώλεια είναι ο τραγικός θάνατος του Δούκα Μποφώρ. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των επιζώντων οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία και όρμησαν αμέσως μετά την τρομακτική έκρηξη στην αποθήκη των πυρομαχικών, ενάντια στην Χριστιανική στρατιά κατασφάζοντάς τους και τρέποντάς τους σε άτακτη φυγή. 

Τώρα πια το τέλος φαίνεται πολύ κοντινό. Ισως σε μερικές μέρες ή σε μερικούς μήνες ο Δούκας του Νavaille συγκλονισμένος από την τραγωδία σκέφθει να εγκαταλείψει την Candia.
Μια παγερή σιωπή έχει απλωθεί πια στο Χάνδακα. Κανείς δεν μιλάει. Σκυθρωπές φιγούρες προσεύχονται στον Αγιο Μάρκο. Οι ορθόδοξοι παρακαλούν το Θεό και συρρέουν στις εκκλησίες .
Χθες τελέστηκε ολονύκτια στην Αγία Μαρία των Αγγέλων ⁽⁴⁾ στα Βeccharia ⁽⁵⁾. Ο πρωτόπαπας των ορθοδόξων ζήτησε από το Θεό να βοηθήσει τον λαβωμένο Χάνδακα ενώ στον Αγιο Τίτο πλήθος κατοίκων επικαλέστηκε τη χάρη της Μεσοπαντιτισσας ⁽⁶⁾. 

Εγώ άναψα ένα κερί στην Παναγία του Φόρου ⁽⁷⁾ και σιωπηλός έκανα μια βόλτα στα σοκάκια του Χάνδακα ακούγοντας από τον καλό μου φίλο τον Αndrea Fiorille ⁽⁸⁾ τα δυσάρεστα νέα από την επαρχία.
Οι δύστυχοι κάτοικοι υποφέρουν. Οσα χωριά δεν έχουν ακόμα πατηθεί από τον βάρβαρο κατακτητή αντιστέκονται σθεναρά. Το αίμα έχει ποτίσει όμως το χώμα του νησιού.

Χάνδακας 3 Ιουλίου 1669
Πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα τόσο τρόμο. Η αποστολή που μου ανέθεσε ο γραμματέας του Δούκα μετά από εντολή του ίδιου του Προβλεπτή ήταν επικίνδυνη και ιδιαίτερα παράτολμη. Δεν γινόταν όμως διαφορετικά. Επρεπε να κατανικήσω τον τρόμο μου και να δεκτώ. Να δεκτώ να βγω από τον Χάνδακα μέσα από τις στοές που έχουν σκάψει οι πολιορκημένοι σ όλη σχεδόν την περίμετρο των τειχών.
Οι στοές (9) αυτές έχουν μήκος πολλών χιλιομέτρων και αποτέλεσαν το σκηνικό πολλών στρατιωτικών επιχειρήσεων καθώς την ίδια τακτική ακολουθούν οι Τούρκοι σκάβοντας τις δικές τους mine κάτω από τα τείχη του Χάνδακα.
Η δική μου αποστολή ήταν να βγω από τα τείχη και να ψάξω να βρω ένα πληροφοριοδότη μας ο οποίος θα είχε συλλέξει πολύτιμα στοιχεία για τις θέσεις των Τούρκων. Επέλεξα να ακολουθήσω τον πιο ασφαλή δρόμο μέσα από τις στοές που βρίσκονται έξω από την πύλη του Παντοκράτορα.
Σύρθηκα για χιλιόμετρα ολόκληρα μέσα στις σκοτεινές υγρές στοές. Με τις ρίζες από τα φυτά να κρέμονται σαν μακριά κορδόνια ως το δάπεδο των καλολαξευμένων στην κουσκούρα στοών, με τα τρωκτικά και τα έντομα να καιροφυλακτούν στις γωνίες και τον τρόμο να κατατρώει το κορμί μου κατάφερα να βγω έξω στο φως και να τον συναντήσω.
Μου έδωσε ένα διπλωμένο χαρτί λέγοντάς μου δύο τρεις πετακτές κουβέντες προτού χαθεί στο βάθος του μικρού δρόμου. Και γω χωρίς να χάσω καιρό διάβασα τις πληροφορίες που περιείχε και εξαφάνισα το χαρτί αφού πρώτα το έκοψα σε μικρά κομμάτια και τα έθαψα σε διαφορετικά σημεία κάτω από το χώμα επιστρέφοντας στη γνώριμη πια διαδρομή των στοών.
Τα στοιχεία ήταν σημαντικά και θα τα εύρισκε πολύτιμα ο ανηψιός του παπά Κλήμη του 9ου V. Rospigliosi που έφτασε σήμερα στο Χάνδακα ως αρχηγός του ενωμένου Χριστιανικού στόλου.

Χάνδακας 10 Ιουλίου 1669
Οι  μάχες συνεχίζονται. Ομως οι ήχοι δεν φτάνουν στ αφτιά μας. Τα κλειστά παράθυρα και οι ασφαλισμένες πόρτες όπου γίνεται η σημαντικότερη ίσως σύσκεψη για τη μοίρα του Χάνδακα δεν αφήνουν τον απόηχο των μαχών να φτάσει ως εμάς.
Οι αρχηγοί των Ενωμένων Χριστιανικών δυνάμεων συζητούν εδώ και ώρα για τη μεγάλη ναυτική επίθεση που θα γίνει αυτές τις μέρες. Οι λύσεις που θα βγάλουν την πόλη από το αδιέξοδο συζητούνται σε έντονο ύφος. Η αγωνία, η προσμονή για την έκβαση της επιχείρησης και η κούραση από την εικοσιδυάχρονη πολιορκία του Χάνδακα είναι συναισθήματα χαραγμένα στα πρόσωπα όλων μας. Οπως χαραγμένη είναι και η ελπίδα.
Το σχέδιο είναι το μόνο κατά τη γνώμη μου που θα μπορούσε να δώσει κάποιο αποτέλεσμα. Ο στόλος θα παραταχθεί κατά μήκος της παραλίας του Χάνδακα, από τον Γιόφυρο ως τον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα με σκοπό τον κανονιοβολισμό των Τουρκικών θέσεων ώστε να μπορέσουν οι δικοί μας να πραγματοποιήσουν την έξοδο.
Αν όλα πάνε καλά ίσως καταφέρουμε να κερδίσουμε πολύτιμο χρόνο, που θα μας επιτρέψει μια γενική αντεπίθεση.

Χάνδακας 24 Ιουλίου 1669
Ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει από τους καπνούς της μάχης.  Η ορατότητα από την θυρίδα στα βόρεια της Rocca al mare δεν μου επιτρέπει να διακρίνω καθαρά τις δυνάμεις μας πενηνταοκτώ καράβια με οπλισμό από 1100 κανόνια έχουν αναπτυχθεί σε όλο το μήκος από τον Γιόφυρο ως τον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα. Εκεί ακριβώς βρίσκονται 7 γαλέρες και 8 ιστιοφόρα. Το πλοίο όμως που τραβά το βλέμμα μας είναι η υποναυαρχίδα του Γαλλικού στόλου με την οποία είχε έρθει στο Χάνδακα ο  Duc De Νavaille. Είναι το περήφανο  La Τherese.
Ανελέητη η μάχη, αμέτρητα τα κορμιά που επιπλέουν στα νερά και αυτά που κείτονται καταγής σε όλο το πεδίο της σκληρής μάχης. Ο Χάνδακας δίνει ίσως την κρισιμότερη μάχη του.
Αυτό όμως που συνέβη ξαφνικά δεν μπορούσε να το περιμένει κανείς. Και εγώ ο ίδιος αδυνατώ να το περιγράψω. Η έκρηξη που συγκλόνισε τα σωθικά του La Τherese ήταν η ισχυρότερη που έχω ακούσει. Τρεις ώρες μετά τον ανελέητο κανονιοβολισμό η πυριτιδαποθήκη της υποναυαρχίδας του Γαλλικού στόλου τινάχθηκε στον αέρα. Η έκρηξη προκάλεσε μεγάλες ζημιές στα διπλανά πλοία και οδήγησε το  La Τherese στον υγρό του τάφο συμπαρασύροντας μαζί του δεκάδες ναυτικούς.
Η μάχη είχε κριθεί. Το ηθικό των Τούρκων αναπτερώθηκε ενώ οι Χριστιανοί οπισθοχωρούσαν. Το τέλος ήταν πια ορατό. Και οι ελπίδες ακολούθησαν την σιωπηλή πορεία του La Τherese προς τον βυθό, τον θάνατο και τη λήθη.

Χάνδακας 27 Σεπτεμβρίου 1669
Η πόλη χάνεται από τα μάτια μας. Η συμφωνία που υπέγραψαν στις 16 Σεπτεμβρίου οι εκπρόσωποι του Κιοπρουλί και του Μοροζίνι τηρήθηκε στο έπακρο. Ο Χάνδακας έχει εκκενωθεί.
Οι πρόσφυγες έχουν πάρει το δρόμο που οδηγεί μίλια μακριά από το Χάνδακα και τα πέντε πλοία με το αρχεικό υλικό τραβούν το δικό τους δρόμο προς τη Βενετία.
Σκέφτομαι ότι ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν ο Αndrea Βarozzi δεν αυτομολούσε το Νοέμβρη του 1667 προδίδοντας στον Κιουταχή τα ασθενή σημεία της οχύρωσης του Χάνδακα. Ισως όμως αυτή να ήταν η μοίρα της πόλης Μια μοίρα τραγική.
Ο Χάνδακας φαίνεται πια σαν μια μικρή κουκίδα στο βάθος του ορίζοντα. Πάνω του ένα σκούρο σύννεφο προμηνύει καταιγίδα. Μια καταιγίδα αιώνων.... Που μόλις ξεκίνησε.

Σημειώσεις

1. Rocca al mare (Βράχος  στη θάλασσα): Το Βενετσιάνικο φρούριο γνωστό ως Κούλες
2. Candia Η πόλη του Ηρακλείου αλλά και όλη η Κρήτη κατά τους Ενετούς
3.  Δούκας Αquadetro: Φανταστικό πρόσωπο
4. Αγία Μαρία των Αγγέλων (Santa Μaria degli Αngeli) Μια από τις ιστορικότερες εκκλησίες του Χάνδακα. Αναφέρεται σε έγγραφο του 1320 ως Santa Μaria degli Αngeli in Βecharia. Ηταν η έδρα του πρωτοπαπα των Ορθοδόξων και βρισκόταν στην αρχή της σημερινής Λεωφόρου Καλοκαιρινού. Σώζονται τμήματα της μέσα σε καταστήματα.
5. Βecharia Σφαγεία: Ολόκληρη η συνοικία που βρισκόταν η Εκκλησία της Αγίας Μαρίας του Αγγέλων ονομαζόταν έτσι επειδή  εκεί υπήρχαν τα σφαγεία του Χάνδακα. Μάλιστα μνημονεύονται προσπάθειες του πρωτόπαπα να φύγουν τα σφαγεία από   εκεί.
6. Μεσοπαντίτισσα:  Ιστορική  θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που βρισκόταν στο ναό του Αγίου Τίτου. Με την πτώση του Χάνδακα   στους Τούρκους μεταφέρθηκε στην Βενετία όπου και βρίσκεται ως σήμερα.
7. Παναγία του Φόρου: Μια ακόμα ιστορική εκκλησία του Χάνδακα που βρισκόταν στη θέση του σημερινού ξενοδοχείου  Εl Greco στο Μειντάνι
8. Αndrea Fiorille: Φανταστικό  πρόσωπο
9. Στοές:  Η  ύπαρξή τους επιβεβαιώθηκε σχετικά πρόσφατα. Συγκεκριμένα τον Μάιο του 1997 στο οικόπεδο της οδού Πυράνθου κατά τις εργασίες εκσκαφής για την ανέγερση σχολικού συγκροτήματος ήρθε στο φως τμήμα των  υπογείων αυτών  στοών που λεγόταν mine από τους Βενετούς

ΠΥΛΗ ΣΑΜΠΙΟΝΑΡΑ

ΠΥΛΗ ΣΑΜΠΙΟΝΑΡΑ

Κάτω από το βορειοδυτικό μέρος του προμαχώνα Σαμπιονάρα ανοιγόταν η έξοδος της ομώνυμης πύλης. Το θύρωμα της εξόδου έχει πλάτος 2,10 μ. και είναι απλής μορφής με τοξωτό υπέρθυρο. Η θολοσκεπής διάβασή του είχε σε κάτοψη σχήμα έλλειψης και οδηγούσε με έντονα ανηφορική κλίση στο ισόπεδο όπου ανοιγόταν το θύρωμα της εισόδου.
Πάρα πολλά χρόνια οι  Τούρκοι χτυπούσαν το Προμαχώνα Σαμπιονάρα (Πύλη της Αμμου..και τα Χανιά έχουν μια παρόμοια) .Μεγάλες Μάχες έγιναν εκει όπως
και η ξαφνική επίθεση των Γάλλων με αρχηγό τον Δούκα του Μποφώρ,που είχε
σαν αποτέλεσμα να θανατωθεί ο Δούκας και να χαθούν 250 απο τους 500 ιππότες που είχε μαζι του στον Χάνδακα 26 Ιουνίου 1669

Φετος αναστυλώθηκε  και Παραδόθηκε η εντυπωσιακή Πύλη Σαμπιονάρα
απο τον Δημο Ηρακλειου!.

(φωτο απο μενα)

            H Kρήτη στην όψιμη ενετική βενετοκρατία
                 Mια ακμάζουσα, εξελληνισμένη αστικοεμπορική κοινωνία

                                                Ο ΧΑΝΔΑΚΑΣ
                  λεπτομέρεια απο μακέτα στον Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου


Με  τα χρόνια οι Κρητικές πόλεις αποκτούν σπουδαία οικονομική δραστηριότητα με βιοτεχνίες , εμπόρους, αγορές και εμποροπανηγύρεις και έτσι εμφανίζονται Έλληνες μεγαλέμποροι . Αναπτύσσεται μια δραστήρια αστική τάξη και η ζωή στα  αστικά κέντρα αλλάζει. Τότε οι αντιδράσεις κατά των Βενετών γίνονται συχνότερες .

Το 1453 η Κωνσταντινούπολη κυριεύεται  από τους Τούρκους . Το όνειρο της Κρήτης και των Κρητών  να ενωθούν με το Βυζάντιο διαλύεται .

  
 Ο τουρκικός κίνδυνος γίνεται όλο και πιο απειλητικός και έτσι οι Βενετοί και οι Κρήτες είναι αναγκασμένοι να συμφιλιωθούν για να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους κατακτητές .

    Έτσι ξεχνιούνται οι παλιές έχθρες και επαναστάσεις και δημιουργείται μεταξύ τους ένα πνεύμα συνεργασίας . Μέσα σε τέτοιο ήπιο  και ειρηνικό κλίμα αναπτύσσεται η οικονομία , η τέχνη και ο πολιτισμός .

Η ελληνική γλώσσα επιβάλλεται και οι επιμειξίες  πολλαπλασιάζονται . Η νέα βενετοκρητική κοινωνία  δημιουργεί  στην Κρήτη μεγάλη πολιτιστική άνθηση , η λεγόμενη  Κρητική Αναγέννηση .

 Το βασίλειο της Κρήτης χωρίζεται σε  4 τμήματα  :Χανιά , Ρέθυμνο , Χάνδακας , Σητεία και κάθε τμήμα διαιρείται σε καστελανίες  (επαρχίες ) , των οποίων τα ονόματα διατηρούνται μέχρι και σήμερα   (π.χ. Μεραμπέλο , Μαλεβίζι , Μονοφάτσι , Καινούργιο , Πυργιώτισσα , Σέλινο κ.α. ).

Οι Βενετοί φέρνουν νέους αποίκους ,στους οποίους δίνουν μεγάλες εκτάσεις γης ως φέουδα και άλλα προνόμια .Η κοινωνία οργανώνεται κατά τα φεουδαρχικά πρότυπα της Ευρώπης .Οι πολίτες χωρίζονται σε τέσσερις τάξεις : Βενετοί ευγενείς ,Κρητικοί ευγενείς ,αστοί ,και χωρικοί.

 Οι κοινωνικές τάξεις

Η κρητική κοινωνία κατά τους χρόνους της Ενετοκρατίας είναι χωρισμένη  σε τάξεις με αυστηρά καθορισμένα διαχωριστικά όρια:

 α.Οι Βενετοί ευγενείς
Ήταν καθολικοί, διέθεταν τεράστια οικονομική δύναμη και κοινωνική επιβολή. Ήταν υποχρεωμένοι να διατρέφουν πολεμικούς ίππους, να είναι ετοιμοπόλεμοι και να έχουν απόλυτη πίστη στις αρχές και στις αποφάσεις της Μητρόπολης(Βενετίας)

β.Οι κρητικοί ευγενείς
Οι κρητικοί ευγενείς ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ορθόδοξοι. Ελάχιστοι από αυτούς είχαν φέουδα. Οι περισσότεροι ήταν φτωχοί και ασχολούνταν κυρίως με το εμπόριο.

γ. Οι Αστοί
Στην τάξη αυτή ανήκαν γενικά οι κάτοικοι των πόλεων, όσοι δεν είχαν τίτλους ευγενείας και ήταν οι πιο εύρωστοι οικονομικά όπως οι έμποροι, οι ναυτικοί, οι βιοτέχνες, οι στρατιωτικοί και πολιτικοί υπάλληλοι, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι νοτάριοι κ.α.

δ.Οι κάτοικοι της υπαίθρου
Αποτελούσαν τον  όγκο του κρητικού πληθυσμο. Ήταν υποχρεωμένοι να καλλιεργούν τα κτήματα των φεουδαρχών, να υπηρετούν στις γαλέρες, να εκτελούν τις διάφορες αγγαρείες. Διακρινόταν σε ελεύθερους χωρικούς, απελεύθερους, και δουλοπάροικους.Απ’ αυτούς στη χειρότερη μοίρα βρίσκονταν οι δουλοπάροικοι, που ήταν στην απόλυτη κυριότητα των φεουδαρχών. Οι φεουδάρχες μπορούσαν να τους ενοικιάζουν, να τους δανείζουν, να τους πουλούν ή να τους μεταβιβάζουν μαζί με τις περιουσίες τους, όπως τα κινητά πράγματα και τα εργαλεία. 

Οι αγγαρείες Οι χωρικοί της Κρήτης ήταν υποχρεωμένοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όχι μόνο στους φεουδάρχες, αλλά και στο δημόσιο, για την κατασκευή και συντήρηση των φρουρίων και των άλλων οχυρωματικών έργων, για τη φύλαξη των παραλιών και για την επάνδρωση των πολεμικών πλοίων της Βενετίας. Υπόχρεοι σε αγγαρείες ήταν όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών και οι γυναίκες κάθε ηλικίας. Από όλες αυτές τις υποχρεωτικές υπηρεσίες, η αγγαρεία της θάλασσας ήταν αναμφισβήτητα η πιο σκληρή και ισοδυναμούσε σχεδόν με θανατική καταδίκη.   Η αντίδραση των χωρικών ήταν φυσική και δικαιολογημένη. Η απείθεια στις διαταγές των Αρχών και η φυγή στα όρη ή στα ξερονήσια έξω από την Κρήτη ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.   Ο φόβος της θαλάσσιας αγγαρείας οδήγησε σιγά σιγά στην εισαγωγή και στην καθιέρωση του θεσμού των αντισκάρων, δηλαδή των αντικαταστατών. Όποιος δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να υπηρετήσει στις γαλέρες μπορούσε να βρει έναν αντικαταστάτη, που θα αναλάμβανε να υπηρετήσει για λογαριασμό του έναντι μεγάλης αμοιβής.

Οι αγγαρείες δεν ήταν οι μόνες δοκιμασίες του κρητικού λαού. Κατά τη μακρόχρονη περίοδο της Βενετοκρατίας δοκιμάστηκε πολλές φορές από φυσικές και ανθρώπινες καταστροφές, σεισμούς, επιδημίες, σιτοδείες, επιδρομές πειράτων κ.λπ.   Ο φοβερότερος σεισμός της Κρήτης σημειώθηκε στις 29 Μαϊου 1508. Είναι η «συμφορά της Κρήτης», όπως γράφει σε σχετικό στιχούργημα ο Κρητικός ποιητής Εμμανουήλ Σκλάβος.    Περισσότερο συχνές και αφάνταστα πιο καταστρεπτικές ήταν οι επιδημίες, κυρίως της πανούκλας.. Ολόκληρα χωριά ερημώνονταν  ενώ ο φόβος του θανάτου κρατούσε τον πληθυσμό σε διαρκή αγωνία.

κειμενα  απο : 

                                                Ψαράκη Κατερία Β3
                                               Σπυριδάκη Κατερίνα Β3

Μαρματάκη Φιλιώ Β1

http://historyofkriti.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

http://www.e-istoria.com

   ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΓΑΛΟ  ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΦΤΕΙ........
                                  ''ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ     '''

ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΟΧΥΡΩΣΗΣ  ΚΑΙ ΓΚΡΑΒΟΥΡΑ ΤΗΣ ΦΟΡΤΕΤΣΑΣ.( το Ρέθυμνο δεν είχε μεγάλη οχύρωση γυρω απο την πόλη,οπότε έπεσε εύκολα στους Τούρκους)

Τον Οκτώβριο του 1646 αρχίζει η πολιορκία του Ρεθύμνου. Επιστολή γραμμένη στα ελληνικά, ρίχτηκε από το τουρκικό στρατόπεδο, δεμένη σε βέλος και η οποία καλούσε τους Ρεθεμνιώτες να παραδοθούν. Συμβούλευε δε τους ντόπιους να καταθέσουν τα όπλα, λέγοντάς τους, ότι ερχόντουσαν με σκοπό την απελευθέρωσή τους από τους Ενετούς.

Η πανώλη αποδεκάτιζε τους πολιορκημένους Ρεθεμνιώτες. Στις 10 Οκτωβρίου οι Τούρκοι όρμησαν στην πόλη του Ρεθύμνου. Ακολούθησε σφαγή και αιχμαλωσία. Τότε αιχμαλωτίστηκαν και οι κόρες του Παπά Βορρά. Οι κάτοικοι περίτρομοι έφευγαν προς το φρούριο της Φορτέτζας, μεταφέροντας μαζί τους αρρώστους και τραυματίες, ενώ ο Ανδρέας Κορνάρος έπεσε ηρωικότατα χτυπημένος στην καρδιά.

Η Φορτέτζα άντεξε τον αδιάλειπτο βομβαρδισμό των Τούρκων μέχρι τις 3 Νοεμβρίου. Στο διάστημα αυτό πολλοί απεβίωσαν από την πανώλη και τα πτώματά τους ριχνόντουσαν κάτω από τα τείχη. Μετά από συμβουλή του Λατίνου επισκόπου, ο διοικητής παρέδωσε το φρούριο δια συνθήκης. Οι περισσότεροι κάτοικοι μετανάστευσαν στο Μεγάλο Κάστρο δια ξηράς και θαλάσσης, εγκαταλείποντας τα σπίτια τους παρά τις προτροπές του Πασά. Η άλωση των Χανίων τους είχε διδάξει την αξία των τούρκικων υποσχέσεων.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΦΤΕΙ......ΤΑ    '' ΧΑΝΙΑ''

Στις 23 Ιουνίου του 1645 οι Οθωμανοί αποβιβάζονται στην Κρήτη, ενώ οι Ενετοί παρακολουθούσαν έκπληκτοι, με την άμυνα των κάστρων ανέτοιμη, καθώς είχε παραμεληθεί λόγω της μακροχρόνιας ειρήνης και της οικονομικής παρακμής της Γαληνοτάτης. Η Γαληνότατη αντέδρασε αποστέλλοντας 2.500 στρατιώτες, αρχικά, και ζητώντας από τον Πάπα και την Τοσκάνη υπόσχεση υποστήριξης όταν χρειαστεί. Έως το 1648, το 40% των κάτοικων της υπαίθρου είχε εξοντωθεί από τον οθωμανικό στρατό^[5], ενώ οι πόροι του νησιού χρησιμοποιούνταν για την συντήρησή του. Έως το 1677, ο πληθυσμός της Κρήτης από 260.000 που ήταν πριν τον πόλεμο, έπεσε στις 80.000^[6]. H Κρητική αναγέννηση είχε περάσει στην ιστορία.

Παρά τις προσπάθειες των ενετών να ενισχύσουν την άμυνα του νησιού ώστε να αντέξει σε πιθανή τουρκική επίθεση, το μέλλον του ήταν προδιαγραμμένο.

 Οι Τούρκοι καταβάλλουν έντονες προσπάθειες να κυριαρχήσουν στην, πολύτιμη για τον έλεγχο της Μεσογείου, Κρήτη. Μετά από μια ρευστή περίοδο που συνοδεύεται από επιδρομές, λεηλασίες διπλωματικές και άλλες ενέργειες, αρχίζει τελικά το 1645 η εκστρατεία κατάληψης της Κρήτης από τους Τούρκους.

Τον Ιούνιο του 1645 ο Γιουσούφ Πασάς αποβιβάζει 50.000 στρατό στα Μεσόγεια Κισάμου και στο Κολυμπάρι και πολιορκεί το φρούριο της νησίδας Θεοδωρού. Στις 15 Ιουνίου 1645 αρχίζει η πολιορκία της πόλης των Χανίων που πέφτει μετά από 57 ημέρες, τον Αύγουστο του 1645.

(απο:http://www.chania.gr/city/history-city/early-othoman.html_)

   
 ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ                                                    ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

(αεροφωτογραφία μέσα απο το google earth , τραβηγμένη και σχεδιασμενη απο μένα) και γραβουρα του 17 αιωνα (απο cretalive.gr)


Ιστορία των μαχών!
===============

 Ο φρούραρχος Θοδώρου – Βλάσιος Ιουλιάνης, βλέποντας ότι ήταν αδύνατο να αντισταθεί αποσύρθηκε στο πιο οχυρωμένο τμήμα του φρουρίου, το οποίο και ανατίναξε, σκοτώνοντας μαζί και τους επιτιθέμενους Τούρκους. Ακολούθησε έφοδος στις 27 Ιουλίου, όπου οι Τούρκοι κατεδάφισαν μέρος του τείχους του Αγίου Δημητρίου, όρμησαν στην πόλη όπου ακολούθησαν σφαγές και έφτασαν μέχρι το ναό του Αγίου Φραγκίσκου. Εκεί, όμως, τους αναχαίτισε ένας Έλληνας – απλός τεχνίτης – ο οποίος φόνευσε τον ηγέτη της εφόδου.

Δείλιασαν οι Οθωμανοί, αναθάρρησαν οι χριστιανοί, τους καταδίωξαν και πολλούς κατέσφαξαν, μέχρι που οι Οθωμανοί οπισθοδρόμησαν πίσω απ’ τα τείχη. Οι μάχες συνεχίστηκαν. Ο στόλαρχος Αντώνιος Καπέλος, μην μπορώντας να ανταπεξέλθει έναντι των ασυγκρίτως υπερτερούντων εχθρών, έμεινε άπραγος στον κόλπο της Σούδας. Ακολούθησε μια έφοδος στις 6 Αυγούστου και η τελευταία στις 17 Αυγούστου, όπου επί 7 ώρες μάχονταν λυσσωδώς επί των τειχών των γενναίων Ελλήνων.

Η τελευταία αυτή έφοδος εξάντλησε τους Έλληνες και ανάγκασε τον Κορνάρο να συνθηκολογήσει. Η πολιτεία καταλήφθηκε και οι Οθωμανοί έδωσαν το στίγμα της βαρβαρότητας τους. Οι ναοί μετατράπηκαν σε τζαμιά, εικόνες και λείψανα ρίχτηκαν στη θάλασσα, οι κάτοικοι κακοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως, γυναίκες στάλθηκαν σε χαρέμια στην Κωνσταντινούπολη, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του Πατελάρου.

Το μήνυμα της απόβασης των Τούρκων στην Κρήτη, τάραξε τη Βενετία. Η Σύγκλητος πρότεινε να παραδοθεί το νησί στους Τούρκους, ωστόσο επικράτησε το ενετικό φιλότιμο. Εισφορές και στρατολογίες όπλισαν τα υπάρχοντα πλοία, προστέθηκαν και 20 επικουρικές γαλέρες, σταλμένες από ευρωπαϊκές δυνάμεις, των οποίων ζήτησε τη συνδρομή η Σύγκλητος.

Ο Καπέλος αποσύρθηκε στη Σητεία, ενώ οι Τούρκοι πολιορκούσαν στενά το φρούριο της Σούδας. Τα χωριά του Ρεθύμνου αιχμαλωτίζονται και καταστρέφονται

(/averoph.wordpress.com/)

Υπόβαθρο του πολέμου - Η αφορμή

        Υπόβαθρο του πολέμου -  Η αφορμή

Οι Ενετοί στις αρχές του 1600 χειρίζονταν την επιθετική Οθωμανική αυτοκρατορία με μεγάλη προσοχή ώστε να μην προκαλέσουν^[1]. Η στρατηγική θέση της Κρήτης με το ισχυρότερο φρούριο της μεσογείου της εποχής, τα πολλά λιμάνια και τα εύφορα εδάφη, ήταν ένα πολύ δελεαστικό έπαθλο. Η Κρήτη βρισκόταν σε έναν κλοιό από ισλαμικές κτήσεις για αιώνες και μόνο η θάλασσα την κρατούσε ακόμα ασφαλή. Ο τριακονταετής πόλεμος στο εσωτερικό της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η ανακάλυψη της Αμερικής και των νέων εμπορικών δρόμων, είχε αποδυναμώσει οικονομικά την άλλοτε θαλασσοκράτειρα Γαληνότατη, γι’ αυτό και δεν κατάφερε ποτέ κατά την διάρκεια του πολέμου να αποκόψει τον ανεφοδιασμό στα στενά των Δαρδανελίων, καθώς δεν είχαν ποτέ αρκετά πλοία. Είναι γνωστό σήμερα ότι η Βρετανία έπαιξε το ρόλο της υπέρ των Οθωμανών μεταφέροντας στρατιώτες στην Κρήτη όταν ο οθωμανικός στόλος αδυνατούσε^[2] καθώς η Βενετία αν και αποδυναμωμένη, ήταν ακόμα μεγάλος αντίπαλος στο θαλάσσιο εμπόριο^[1]. Mε αυτόν τον τρόπο η Βρετανία ακύρωσε τον θρησκευτικό και πολιτισμικό χαρακτήρα που ήθελε να δώσει ο Πάπας σε αυτόν τον πόλεμο.

Η αφορμή

Χάρτης της Κρήτης, της εποχής της αναγέννησης, κατασκευασμένος με περίπλου.

Το 1644 οι ιππότες της Μάλτας έδωσαν την αφορμή για τον μεγάλο πόλεμο.^[3] Συγκεκριμένα, οι ιππότες επιτέθηκαν σε μουσουλμάνους προσκυνητές που πραγματοποιούσαν την διαδρομή Κωνσταντινούπολη - Αλεξάνδρεια, με τελικό προορισμό την Μέκκα. Μεταξύ των προσκυνητών υπήρχαν και μέλη της οθωμανικής διοίκησης. Οι ιππότες της Μάλτας με τα λάφυρα από την επίθεση, κατέφυγαν σε έναν μικρό όρμο στην νότια Κρήτη. Αυτή η πληροφορία ήταν αρκετή για τους Οθωμανούς να κατηγορήσουν ανοιχτά την γαληνότατη για την επίθεση, η οποία αρνιόταν κάθε ανάμιξη^[4]. Ενώ οι Οθωμανοί φέρονται να γύρευαν αφορμή να εισβάλουν στην Κρήτη, προηγούμενα σοβαρά επεισόδια μεταξύ Βενετίας και οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν κατέληξαν με των ίδιο τρόπο. Αυτό δείχνει τον θυμό που προκάλεσε το συγκεκριμένο περιστατικό στην πύλη, καθώς οι περισσότεροι των προσκυνητών που σκοτώθηκαν ήταν γυναικόπαιδα. Στης 30 Απριλίου του 1645, 416 πλοία με 50.000 στρατιώτες κατέπλευσαν από τα Δαρδανέλια με προορισμό το Ναβαρίνο της Πελοποννήσου, αφήνοντας να εννοηθεί στο διπλωματικό τραπέζι ότι ο τελικός προορισμός ήταν η μικρή άγονη και μακρινή Μάλτα.

23 Ιουνίου 1645  Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ


Ο Πάπας είπε τότε "Στείλτε στρατιώτες, πλοία και εφόδια, υπερασπιστείτε τον Χριστιανισμό". Η πολιορκία του Χάνδακα ήταν η μακρότερη στην ιστορία. Ο λόρδος Βύρων υποκριτικά χαρακτήρισε τον Χάνδακα "αντίπαλο δέος της Τροίας".

Ημερομηνία	23 Ιουνίου 1645 - 5 Σεπτεμβρίου 1669
Τόπος	Κρήτη
Έκβαση	Νίκη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας
Εμπλεκόμενες πλευρές
Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Φραντσέσκο Μοροζίνι Σουλτάνος Ιμπραήμ Α', Μωάμεθ Δ'
Απώλειες
70.000 στην πλειοψηφία άμαχος πληθυσμός της Κρήτης 70.000 στρατιώτες

Κρητικός πόλεμος του 1645 – 1669 γνωστός και ως ο μεγάλος Κρητικός πόλεμος, καλείται η αναμέτρηση μεταξύ της δημοκρατίας της Βενετίας και των χριστιανικών δυνάμεων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και των φίλων προς αυτήν ισλαμικών κρατών. Έλαβε χώρα κυρίως έξω από τα τείχη του Χάνδακα αλλά και σε ολόκληρο το νησί και τις θάλασσες γύρω από την Κρήτη. Ήταν η τελευταία μεγάλη σύρραξη μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού.

Ο Πάπας είπε τότε "Στείλτε στρατιώτες, πλοία και εφόδια, υπερασπιστείτε τον Χριστιανισμό". Η πολιορκία του Χάνδακα ήταν η μακρότερη στην ιστορία. Ο λόρδος Βύρων υποκριτικά χαρακτήρισε τον Χάνδακα "αντίπαλο δέος της Τροίας".
Όλα τα κάστρα και οι μεγάλες πόλεις καταλήφθηκαν από τούς Οθωμανούς τον πρώτο χρόνο του πολέμου, το φρούριο του Χάνδακα αντιστάθηκε
 αποτελεσματικά και συνέχισε να αντιστέκεται για τα επόμενα 25 χρόνια^[1], οι περιοχές της ενδοχώρας θα καταλειφθούν πολύ αργότερα, ενώ ορισμένες σύμφωνα με την παράδοση δεν καταλείφθηκαν ποτέ.

Μετά από τις πρώτες αποτυχημένες επιχειρήσεις των Οθωμανών στον Χάνδακα και οι δυο πλευρές στράφηκαν στην αποκοπή των γραμμών ανεφοδιασμού του αντίπαλου. Έτσι ο πόλεμος απλώθηκε σε ολόκληρο το νησί και στις θάλασσες γύρω από την Κρήτη και το Αιγαίο.



(κείμενο και εικόνα απο την wikipedia)

Μάχες στα κάστρα του Χάνδακα

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΑΧΗΣ ΣΤΑ ΚΑΣΤΡΑ

( η φωτο δανεισμένη απο το περιοδικό

 ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Η παράδοση του Χάνδακα

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1669 μετά από 465

χρόνια κατοχής και είκοσι δύο χρόνια 

πολιορκίας, το λάβαρο του Αγίου Μάρκου 

κατέβηκε οριστικά από το φρούριο του Χάνδακα.

Τα μεσάνυχτα της 26ης Σεπτεμβρίου οι Βενετοί 

κατέβασαν από τον προμαχώνα Μαρτινέγκο τον 

μεγάλο σταυρό. Την επόμενη το πρωί,

27 Σεπτεμβρίου 1669, 

έγινε η επίσημη τελετή παράδοσης του Χάνδακα 

στους Τούρκους.

ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ GOOGLE EARTH

ΤΟΝ ΟΧΥΡΩΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΟΛΟ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ ΜΕ ΣΗΜΕΙΟΜΕΝΕΣ

ΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΟΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΜΑΧΕΣ (Η ΦΩΤΟ ΚΑΙ Η

ΣΗΜΕΙΙΩΣΗ  ΑΠΟ ΜΕΝΑ)